خاطرات یک مادر و دختر از نوع نگاهشان به هویت زن، متن بسیار جذاب بود و زمین گذاشتن کتاب سخت. 

و هرچند کتاب درباب هویت واقعی زن به نتیجه گیری دقیقی در انتها نمیرسد  اما کمک میکند مدتی به بخش های مختلف زندگی یک زنِ مسلمانِ جهان امروز فکر و درست و غلط را خودمان تحلیل کنیم
          

            مدت زیادی بود که اسمش رو شنیده بودم و تمایل داشتم بخونم اما بعد از چند تا نظر منفی یه مقدار نسبت بهش سرد شدم تا اینکه دیدم طاقچه بینهایت هم اضافه کرده خلاصه که شروع کردم به خوندن
من عادت ندارم برای کتاب ها نقد طولانی بنویسم در واقع حوصلم نمیکشه اما این یکی فرق داشت...
کتاب از زبان یک مادر و یک دختر هست که یکی در میان هر کدوم یه خاطره میگن خاطره ها هم خیلی به هم مربوط نیست اولین خاطره که از زبان مادر شروع شد حس همذات پنداری زیادی کردم تمام حس و حالش رو درک کردم شرایطش رو با عمق وجودم فهمیدم به مرور در طی کتاب با دختر همزاد پنداری بیشتری کردم در کل کتاب حس خوبی داشت. هر چند به نظرم پایانش جای کار داشت در واقع نمیدونم در نهایت چه نتیجه‌گیری خاصی می خواست بکنه اصلا این موضوعی هست که بشه ازش نتیجه‌گیری خاص کرد یا نه؟
و اگر نتیجه گیری خاصی داره به همین راحتی ممکنه یا نه...؟
و نکته آخر هم اینکه به نظر من این کتاب مخاطب خاص داره و برای همه جذاب و مناسب نیست
          

            کتاب از چند منظر برای من جالب بود.
اول موضوع کتاب هویت زن بود، چیزی که دغدغه همیشه و البته بیشتر این روزهای من هست . مادری...
دوم کتاب به صورت خلاصه به روایت های یک مادر و دختر میپردازه . روایتهایی برگرفته از واقیت زندگی هاشون
ذهنیات ، تجربیات ، اعتقادات ، تصورات ، رویاها و...
کتاب حرف فلسفی و دینی و... نمیزنه
همه اینهارو در قالب یک داستان ‌کوتاه با نتیجه گیری روایت میکنه
سوم تلفیق نگاه یک مادر از یک نسل دیگه با دخترش هست که باعث جامع شدن این نگاه به هویت زن میشه
مادر کارشناسی ارشد مطالعات زنان و مادر۴فرزند
دختر دانشجوی کارشناسی روزنامه نگاری
در حین خوندن کتاب تناقضاتی رو حس میکردم که رفته رفته در صفحات جلوتر بهش پاسخ داده میشد 
کتاب خوبی بود . مختصر، مفید و دغدغه مند
هرچند خاطره ای که در انتها تعریف کردند و پاسخی برای تمام سوالات مادر و دختر بود لزوما پاسخ به مسئله فکری من در رابطه با هویت زن نبود .
اما در کل توصیه‌ میکنم بخونیدش
          

            کتاب خوبی برای ایجاد چهارچوب ذهنی بود
بخصوص برای خانم ها  و تمامی اقشار.
در بوکزیستو کمی بیشتر از جزئیات کتاب برایمان صحبت کردن و کنجکاو شدم برای خواندنش
          

            کتابی که به خوبی نشان می داد ؛ما در مسئله زن در قبال غرب حمله داریم نه دفاع

موضوعی بسیار چالشی و مهم که فقط به «نمی از یم» کفایت شده بود و جای کار زیاد داشت، ای کاش فقط به بخشی از مسئله می پرداخت ولی عمیق تر، مخاطب دست خالی آمد و دست خالی تر رها شد.

با قسمت قطار ساعت ۵ صبح کاملا موافق بودم و دقیقا همین حس را زمان دانشجویی در مترو کرج تجربه کرده بودم...
          

            مسئله سر دعوای دو نگاه است، یکی سنتی که زن را محصور در خانه و خانه‌داری می بیند و نگاه دیگر، نگاه مدرن که زن را در زندان فعالیت‌های شغلی و اجتماعی حبس کرده است. 
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم که: (گاهی برخی زنان در فعالیت‌های اجتماعی چنان شان خود را پایین می آورند تا دیگران به جای اینکه روی مداد نوشتنشان حساب باز کنند روی مداد آرایششان حساب باز می‌کنند.) 
اما به نظر من مهمترین ویژگی این کتاب واکاوی و تجزیه یک مسئله است.
#سرکار_علیه
          

            بسم‌الله الرحمن الرحیم

اسمش برایم جذاب بود... بعد از مدتی، وقتی نویسنده‌اش آشنا درامد، تصمیم گرفتم بخوانمش، اما گستره توزیع خوبی نداشت و به‌خاطر قیمت کمش، حاضر نبودم بیش از قیمت کتاب، هزینه پستش را بدهم.

رسید به سالی که به‌علت کتاب‌های نخوانده، خریدن هر کتاب جدید را حرام اعلام کردم! دیگر کتاب نخریدم حتی در نمایشگاه کتاب. آن هم برای منی که همیشه تمام عیدی‌ها و پس‌اندازهایم را در نمایشگاه کتاب خرج می‌کردم.

بعد از این تنبیه دردناک که فقط یکسال دوام آورد و بعد هم تفکرات جدیدم در باب کتاب‌خریدن، نهایتاً تصمیم گرفتم کتاب‌هایی که مرجع نیستند را به نیت هدیه به شخص خاص بخرم، بخوانم و هدیه دهم.

سفر قم، دعوت‌شدن به خانه دوست عزیزی به ساعتی شب‌نشینی، فکرِ دست‌خالی نرفتن و رسیدن به فروشگاه کتاب مسجد جمکران مرا به خریدنش ترغیب کرد. یک تیر و دو نشان بود. هم کتاب را می‌خواندم و هم هدیه می‌دادم.

انتخاب اولم این کتاب بود و دومی سفرنامه‌ اربعین نویسنده‌ای دیگر تا به دوست عزیزم هدیه کنم.

فرداشب تا دم خانه دوستم، کتاب سفرنامه تمام شد و این یکی به نیمه رسید.

بین هدیه دادن و نگه‌داشتن، هدیه‌اش دادم و حسرتش ماند تا دیروز در طاقچه بی‌نهایت، دیدم و خواندمش.
*
نویسندگان کتاب دو بانوی فعال، اجتماعی، دوست‌داشتنی‌ از دو نسل هستند. شاید با توجه به سنم، باید با ریحانه بیشتر موافق باشم، اما نوشته‌های مادرانه دقیقاً همان چیزهایی بود که در ۳۷ سالگی به آن رسیده‌ام، هر چند اندازه ایشان، فعالیت ندارم.

خانم زهره عیسی خانی و ریحانه کشتکاران، مادر و دختری هستند که به دور از تعصبات و البته معتقد به چارچوب دین، دغدغه‌ها، مشکلات، افکار ودانسته‌هایشان را با ما به اشتراک گذاشته‌اند و آخرش حتی نتیجه‌گیری کاملی نکرده‌اند. این کتاب برای فکر کردن است به اینکه قرار است کجای دنیا باشیم؟
          

            کتاب ایده بسیار جذابی دارد. با روایت‌های یک مادر و دختر در مورد نقش زنان در خانواده و اجتماع روبه‌رو هستیم و به صورت یک درمیان مسائل مختلف را از دید این مادر و دختر که در برخی موارد اتفاق نظر و برخی اوقات اختلاف نظر دارند، می‌خوانیم که گاه از افکار و درونیات و تجربیات خود می‌گویند و گاه ماجراهایی از افرادی که به طرق مختلف با آنان برخورد داشته‌اند را روایت می‌کنند.
کتاب مختصر و مفیدی است و بیشتر تجربه نگاشت است تا یک کتاب تحلیلی و در کل سوالات مختلفی را در زمنیه نقش و فعالیت‌های گوناگون زنان بیان می‌کند.
          

            همونجور که از اسم کتاب پیداس روایت و تفکرات زنانی درمورد هویت زنه. کتاب نتیجه گیریی از حرف‌های راویان نداشته و قضاوت رو سپرده دست خواننده. برخی راویان ازدواج رو برای زنان مهم میدونند و برخی هم ازدواج و پرداختن به وظایف همسری مادری رو عامل عقب ماندگی زن دونستند. 
در دو روایت از «خانه داری» به عنوان علت رکود فکری و شخصیتی زنان خانه‌دار یاد شده و راویان به هیچ عنوان دلیل قانع کننده‌ای برای این عقیدشون نداشتند و کاملا مشخص بود برای تقدیس «شغل برای بقا»  چنین تفکراتی داشتند برای مثال در روایت اول راوی دوستی داره به اسم مهشید که به خاطر بچه‌هاش شغل و تحصیل رو کنار گذاشته و کلی هم از بابت این موضوع سر شوهرش منت میذاره و دهن شوهر بیچاره رو سرویس کرده از بس خرج رو دستش گذاشته و فقط به فکر خرید طلا و چیزای کرون قیمته مهشید اصلا به تربیت بچه فکر نمیکنه و همینکه براشون لباس خارجی اصل میخره رو کافی میدونه. این رفتار رو بسیار میبینم در زنان و ممکنه شماهم دیده باشید این یه مشکل درونیه ولی راوی این خصلت زشت رو به خانه‌داری ربط داده! و من اینجوری بودم که WTF؟! (عذرمیخوام) آخه یعنی چه؟! ربطی به خانه‌دار بودن نداره مثلا مهشید نمیتونه به جای خرید صدتا النگو توی خونه یه هنری یادبگیره؟ حرص و طمع یه بیماری درونیه و ربطی به محیط نداره.
روایت بعدی که کلا شاهکاره! اسمش هم هست «فریبای منزوی»
راوی دوستی داره به اسم فریبا که یک زن خانه‌داره که تصمیم داره مثلا مستقل بشه و معلمی رو انتخاب میکنه. فریبا خانم در مدارس بالاشهری و مرفه نشین کار میکنه و معتقده که باید همیشه لباسای اعیانی و گرون‌قیمت بپوشه تا خانوادهٔ دانش آموزاش« آدم» حسابش کنند! یه روز فریبا به راوی میگه که میخواد یه سفر کوتاه به کیش داشته باشه و از راوی درخواست میکنه در این مدت اون به جای فریبا سر کلاس حاضر بشه. فریبا دوروزه برمیگرده و حدس بزنید دلیل سفرش چی بوده؟! در سفر قبلیش به کیش یه گلدون بلورین زیبا میخره که شوهرش خوب بسته بندیش نمیکنه و تو فرودگاه میشکنه و فریبا تا دو‌هفته با شوهرش قهر بوده و تنها دلیل سفر دوباره‌اش خرید همون گلدون بود! به عنوان یه دختر باید اعتراف کنم اکثر زنان به دلیل سطحی بودن دغدغه‌های سطحی هم دارند ولی این مشکل درونیه و با تغییر محیط هیچ تغییری توش به وجود نمیاد اما راوی به نتیجه رسیده که فریبا چون خونه‌دار بوده مزویه و دغدغه‌هاش در حد خانه‌دار بودنه! این یه توهین به زنان خانه داره واقعا باید نظر دادن برای بعضیا پولی بشه! زنی که غیبت میکنه و خونه‌داره اگه شاغل بشه تو محل کاررغیبت میکنه خصال درونی رو محیط نمیتونه تغییر بده خیلییی که تاثیر داشته باشه باعث میشه آدما توی محیط کار نقش آدم حرفه‌ای و خوب رو بازی کنند و گندکاری‌هاشون رو جای دیگه رو کنند. خلاصه که سر این نتیجه‌گیری‌های سطحی و احمقانهٔ زنان این کتاب کلی حرص خوردم. ولی سودی که خوندن این نظرات داره اینه که نقدشون میکنی و دیگاهت ارتقاء پیدا میکنه. میدونم ممکنه خیلیا مخالفت کنند با این نظراتم ولی اهل کتمان حقایق نیستم تا از نظر بقیه آدم خوبی به نظر بیام. امیدوارم خدا کمکمون کنه تا با امیال و زشتی‌های نفسانیمون مقابله کنیم.

⁉️ ارزش خوندن داره؟! نه. سخن کوتاه باید وسلام
          

            روایت جذاب و صمیمی به قلم مادر دختری
افکاری که هر کدوممون داشتیم درباره ی اینده مون، شغل مون 
و خیلی هامون میخواستیم دکتر و پلیس و معلم بشیم 
خیلی ها هم میخواستن مامان بشن 
یکی از قصه های این کتاب دختریه که میخواست فقط در اینده مامان بشه 
          

            

این کتاب، دو مخاطب اصلی داره: 
۱_ مادران
۲_ دختران بالای ۱۶ سال

❓ماجرا چیه:
✅دعوا سر دوتا نگاهه
نگاهی که معتقده زن آفریده شده فقط برای خونه داری و بچه داری 
و نگاهی که میگه زن باید فعالیت اجتماعیش در راس همه کارهاش قرار بگیره!

وظیفه کتاب پرداختن به این دو نگاهه و نتیجه گیری بسیار عالی که پاسخ قشنگی به این ماجرا داره
یکی از نکات مثبت کتاب، نسبت نویسندگان کتابه که مادر و دختر هستن و همین باعث میشه تا درک کتاب راحت تر بشه



          

            موضوع و قالب روایت جذاب به نظر میرسه
اما از حیث محتوا واقعا ضعیفه
بیشتر به یک درد و دل می مونه تا بررسی جدی
بدون اینکه اطلاعات زیادی به خواننده بده، صرفا بر اساس بیان یه سری مثال سعی می کنه مسئله رو شرح بده بعد با استناد به یک مثال دیگه نتیجه گیری میکنه و انگار بحث بدون هیچ پاسخ واضح و مشخصی رها میشه
فکر می کنم هرکسی که ذره ای به این موضوع اهمیت داده باشه این حد از اطلاعات رو ولو با دقت در محیط پیرامونش کسب کرده باشه
نمی دونم شاید واسه یه عده جذاب باشه ولی مسئله ی «نقش پذیری زن» جوری نیست که بشه به صرف بررسی مصداق ها بهش پاسخ صحیح داد،چون شرایط برای هرکسی متفاوته و به نظر میرسه به جای از اینکه دنبال یک الگوی تطبیقی باشیم بهتره شاخص ها رو استخراج کنیم و طبق اونها مدل مناسب زندگی خودمون رو به دست بیاریم
در کل مطالعه این کتاب چیزی به دانسته ها و حتی زاویه دید جدیدی هم بهم نداد
کتاب شاید مناسب نوجوان هاست که چراغ این مسئله تو ذهنشون روشن بشه و بهش توجه کنند
          

            خیلی جالب بود نگاهش به جایگاه اجتماعی زن رو دوست داشتم
برای دخترهای نوجوون عالیه
کسایی ک جایگاه خودشونو تو دنیای زنانگی گم کردن
          

            کتاب خوشخوانی بود،از غروب تا حالا که نیمه شب است یک نفس خواندمش،شاید در نگاه اول برای شب قدر گزینه مناسبی نباشد ولی برای من بود،برای منی که در شب قدر دنبال جواب سوالهایی درباره خودم بودم و این سوالها را و شاید بخشی از جواب را در نوشته های این مادر و دختر با صفا پیدا کردم.
فرم انتخابی مادر و دختر به قول خودشان روایت است و از نظر من جستار شخصی و از نظر نثر هنوز تا رسیدن به آن نثر مطلوب فاصله زیادی دارد،اما دیدگاه ارائه شده در خصوص زن بودن را نسبتا دیدگاه تازه ای یافتم که جایش در این دریای مواج کتاب های زنانه واقعا خالی بود.