«بیست سال در ایران»، یادداشت ها و نتیجه تجربیات اقامت دکتر «جان ویشاردِ» امریکایی در ایران است. این کتاب، نشان می دهد که ویشارد نه تنها پزشکی حاذق است، بلکه از تهیه یادداشت های نسبتا دقیق از جریانات روزمره و تاریخی ایران آن زمان نیز غافل نمانده است. کتاب از فعالیت های مسیونرهای مسیحی امریکایی در کردستان آغاز و تاریخ شروع اولین واحد پزشکی در ارومیه توسط دکتر «گرانتِ» امریکایی در سال ۱۸۳۵ را متذکر می شود. آن سال ها ۱۲ پزشک امریکایی که ۶ نفر از آن ها زن بودند در ۵ بیمارستان و ۱۰ پزشک خانه در تهران، تبریز، همدان، قزوین و کرمانشاه به کار طبابت مشغول بودند. در فصل های دیگر کتاب، دکتر ویشارد از ماجرای شورش «شیخ عبیدالله» در ارومیه و اطراف تا کشته شدن ناصرالدین شاه و اوضاع اجتماعی، اقتصادی، صنعت و تجارت ایران را شامل می شود. بخش های آخر کتاب در مورد مشروطه و اقدامات محمدعلی شاه و جنبش ترقی خواهانه در ایران است. دکتر ویشارد، قسمت هایی از کتاب را به وضع بهداشت ایران در آن زمان و کشتار وسیع وبا که هر چند وقت یک بار ایران را درو می کرد، اختصاص داده است.