فرایند جهانی شدن از طریق بازسازی فضا و زمان، نفوذپذیر ساختن مرزها و گسترش چشم گیر فضای اجتماعی، منابع و شرایط لازم برای هویت سازی و معنایابی سنتی را تاحدودی بسیار زیاد از بین می برد. درنتیجه نوعی بحران هویت و معنا پدید می آید و بازسازی هویت گریزناپذیر می شود. برخی افراد چیره شدن بر بحران را صرفاً در گرو توسل به منابع و شیوه های سنتی هویت سازی می دانند و بدین ترتیب بستر اجتماعی مناسبی برای خاص گرایی ها یا بنیادگرایی های فرهنگی فراهم می شود. درواقع ویژگی ها و عناصر ایدئولوژیک این گونه بنیادگرایی های فرهنگی بازتاب نیازهای روانی این گونه افراد است.
آیا این بنیادگرایی های فرهنگی گریزناپذیرند؟