زبان شناسی اجتماعی، رشته ای است که در آن به ارتباط میان زبان و اجتماع، و نیز کاربردهای زبانی و ساختارهای اجتماعی پرداخته می شود. یکی از کاربردهای مهم زبان، انتقال مفاهیم است. اما زبان به منظور برقراری و حفظ ارتباطات اجتماعی نیز استفاده می شود. زبان شناسان اجتماعی، این که چگونه اعضای هر جامعۀ گفتاری، قادر به آشکار ساختن هویت خویش از طریق زبان هستند و چگونه پاسخ  مناسبی را در مقابل تفاوت های ظریف کاربردهای زبانی از خویش نشان می دهند را بررسی می کنند. در 30 سال اخیر، زبان شناسی اجتماعی به عنوان یکی از شاخه های مطالعۀ علمی زبان قابل توجه بوده و به صورت یکی از مهم ترین رشته های ترکیبی زبان شناسی ارتقا یافته است. از این رو نگارنده در کتاب حاضر به موضوع زبان شناسی اجتماعی پرداخته است. او ضمن بیان تعریفی از زبان شناسی اجتماعی مباحثی چون: زبان شناسی اجتماعی در عمل، مطالعۀ قوم نگاری گفتار و ساختار محاوره، جوامع گفتاری و گنجینۀ زبانی، گونه های تخصصی یا کاربردهای زبان و حیطه ها، انطباق و تعدیل در گفتار بر حسب شنونده، و اجتماعی شدن زبان را بررسی کرده است.