قدیم ترین سند تاریخی دربارة وجود موسیقی علمی در ایران باستان، نگاره ای پنج هزارساله از چغامیش خوزستان است. این نگاره یک گروه تمام عیار اهل موسیقی را نشان می دهد که ضمن استفاده از سازهای زهی، ضربی، و بادی، خواننده ای نیز آنها را همراهی می کند. ساسان سپنتا، یکی از موسیقی دانان کشور، در زمینة موسیقی ایرانی می نویسد: «موسیقی ایران مانند هنرهای دیگر که یک نهاد اجتماعی است، در هیچ دوره ای از طول تاریخ حالت ایستایی نداشته و به طور مداوم کم و بیش به سیر تحول و تطور خود ادامه داده است». نگارنده در این کتاب با موضوع «موسیقی ایران» به بیان مطالبی چون موسیقی و ارکان آن، انواع موسیقی و چگونگی پیدایش آن، باربد پدر موسیقی ایران، تاثیر موسیقی ایرانی بر موسیقی جهان، وضعیت کنونی موسیقی ایرانی، موسیقی عربی جلوه ای دیگر از موسیقی ایرانی، ارتباط موسیقی ایرانی با موسیقی قرآنی، و حریم حرمت موسیقی می پردازد.