کالی خودش را می برد، نه خیلی عمیق، نه آنقدر عمیق که بمیرد. ولی آن قدر عمیق که درد را احساس کند. آنقدر عمیق که بتواند از درون فریاد بکشد.حالا او در (موسسه ی کاج های دریایی) بستری است، موسسه ی اقامتی درمانی که پر است از دخترانی با مشکلات روانی مختلف. کالی نمی خواهد با دیگران ارتباط برقرار کند و نمی خواهد با کسی کاری داشته باشد. حتی حرف هم نمی زند. ولی کالی تا کی می تواند به سکوت خود ادامه دهد ...در ستایش کتاب (بریده)نیویورک تایمز: اولین کتاب نویسنده، در عین حال بسیار جذاب و امید بخش ... داستانی با معمایی روان شناسانه: چه موضوعی مثل خوره به جان کالی افتاده؟ آیا دوستانش در بهبود او کمک خواهند کرد؟پابلیشرز ویکلی: این داستان با همدردی و به صورتی کاملا واقعی مشکلات مربوط به خودآزاری و عدم توانایی در کنترل چنین احساساتی را به تصویر می کشد.