دوستتان دارم.شما همه چیز من هستید _ عمر من،خوشبختی من!...از چنین اعترافی پوزش می خواهم،اما چه کنم که بیش از این نمی توانم خاموش بمانم.از شما عشق متقابل نمی خواهم بلکه طلب ترحم میکنم.امشب،ساعت هشت به زیر آلاچیق کهنه بیایید.نامه ام را امضا نمی کنم چرا که معتقدم کاری است بی فایده.اما از من ناشناس نترسید.من،هم جوانم،هم خوشگل....دیگر چه می خواهید؟