در کتاب حاضر، نگارنده بر آن است تا در حد توان تعریفی از زیبایی و میزان مشخصی از آن با استناد به فلسفه ملاصدرا و ابن سینا ارائه دهد. در فلسفه ابن سینا عشق و زیبایی به عنوان وجودی متعلق به قلمرو مفاهیم متعالی و اعلی است که بشر فانی به دشواری قادر به درک آن در شکل خالص آن است.  ملاصدرا هم شاهراه عشق و زیبایی را رسیدن به خدا می داند و برترین معرفت و پرستش را عبادتی عاشقانه توصیف می کند.