اختلاف نظر و تعارض میان مردم و نهادهای مدنی با حکومت، امروزه در تمامی کشورها حتی کشورهای توسعه یافته نیز وجود دارد. ولی دامنه ی تعارض و تقابل میان حکومت و مردم در کشورهای در حال توسعه و کشورهای جهان سوم فراتر بوده و دارای اختلافاتی ریشه ای است. نکته ی مهم در این میان چگونگی ابراز مخالفت، بیان خواسته ها و سوق دادن حاکمیت در راه اصلاحات است. در کشورهای پیشرفته نافرمانی مدنی و مبارزه ی مدنی شیوه ی مدون و سازمان یافته ی بیان اعتراضات است، در حالی که در کشورهای جهان سوم اعتراضات تبدیل به شورش و انقلاب می شوند. نگارنده در کتاب حاضر نخست دموکراسی و جامعه ی مدنی را تشریح و سپس جایگزینی عملی را برای جنگ و شیوه های خشونت آمیز عرضه می کند. وی در ادامه قدرت سیاسی و ارکان قدرت حکومت را بیان می کند و به اهمیت برنامه ریزی استراتژیک در برخوردهای مردمی مسالمت آمیز و نیز ایجاد اصلاحات به نفع مردم می پردازد. نگارنده در پایان نقش رهبری در اصلاحات و موضوع ریشه یابی ترس در اعتراضات را بررسی می کند.