تیمور می گفت که از خاندان چنگیز است و با دیداری که با عبدالرحمان بن خلدون، فیلسوف و تاریخ نگار اسلامی داشت، گفته بود که از سوی مادر نژادش به چنگیز می رسد. وی بدین گونه با پشتوانة مغولی می خواست برای خود گونه ای شایستگی به دست آورد. اگر بپنداریم که این پیوند درست نیست، خونریزی ها، کشتار و بیدادگری هایش چیزی از چنگیز کم نداشت. او مسلمان بود و به مسلمانان می تاخت و شهرها را ویران می کرد. او مردم را می کشت و خانه ها را غارت می کرد و پروایی نداشت. تیمور در جوانی راهزنی می کرد و همان  هنگام در رویدادها پایش آسیب دید و لنگ شد. در بخش نخست کتاب، گفتار نگاران همراه و هم زمان تیمور و چندتنی که به زمان تیمور نزدیک بوده اند، آورده شده است. بخش دوم، خلاصه ای از کتاب «منم تیمور جهانگشاه» است. در بخش سوم، شور و غرور قیام کنندگان مردم اصفهان در هنگام حملة تیمور بررسی می شود. در بخش چهارم از خاطرات اسقف شهر سلطانیه،  دیدار ابن خلدون فیلسوف و قاضی القضات مراکشی با تیمور، داستان دوکس که تیمور را فریب دادند و گریه تیمور گفت و گو شده است. بخش پنجم نیز شامل اطلاعاتی دربارة پیشینة شهر اصفهان، دژ تبرک، شاه تهمورس و سپاهیان و چند نوشتار از دانشوران و استادان دربارة «عیاران» است.