این کتاب تاریخچه تأمین اجتماعی نیست. خاطرات محمد ستاری فر  هم نیست. متنی مرسوم و متعارف درباره «چالش ها و موانع سازمان تأمین اجتماعی» هم نیست. این کتاب بنا به شرط و شروط ستاری فر، پرسشی سهمگین را پیش کشیده و پنجه در پنجه معضلی در انداخته که بسیار گسترده، چند بعدی و ریشه دار است. کلیدواژه اصلی این کتاب «نظام تصمیم گیری و دستگاه دیوان سالاری کشور» است. مسأله محوری در این تلاش، «کاستی های آن نظام و نقصان های آن دستگاه» است. اما برای این منظور، دوره مدیرعاملی محمد ستاری فر در تأمین اجتماعی را به عنوان «شاهد و گواه» پیش کشیده است.بنابراین،در انتظار مطالعه خاطرات به سبک رایج نباید بود، نباید به پیشواز متنی با ادبیات رایج اداری رفت و نباید بحثی در قد و قواره یک سازمان (هر چند بزرگ و فراگیر) را چشم داشت. چرا که نگارنده تلاش داشته تا با تمرکز بر فرایندها و یادآوری رخدادها، علل و نتایج را پیش کشیده و با پرهیز از ماندن در چارچوب های اداری و اسارت در نام ها و نشان ها، «سمت و سو و جهت گیری اصلاح فرایندها» را پیش چشم ها برجسته کند. باشد که از نمد این کتاب، کلاهی نصیب توسعه این بلاد و مردمان آن شود. ایدون باد!