پیشینه‌ی مطالعات فلسفی ندارم اما این کتاب را پارسال زمستان خواندم. آن هم در شرایط دشوار دشخوار. جرعه جرعه خواندم. هر قسمتی را هم که نمیفهمیدم چند بار میخواندم یا روزها صبر میکردم. پایانش برایم خیر داشت. حال خوب و تصمیمهای خوب داشت.
        

          طریق عرفان/ترجمه و شرح رسالة الولایة علامه طباطبایی توسط صادق حسن زاده/ نشر بکاء/قم.
 نمی دونم این کتاب رو چقدر می شناسین. وقتی دکتر فیاض اونو از شاهکارهای دوران جوونی علامه معرفی کرد که خیلی از المیزان برتره؛ ترغیب شدم که بخونمش. دو مقدمه از علامه حسن زاده آملی و آیت الله جوادی در مدح این اثر علامه در کتاب درج شده بود که برای عظمت کتاب همین بس که این بزرگواران این کتاب رو بهترین اثر علامه دونستن و چه چیزهایی هم که نگفتن. واقعا المیزان با همه اون عظمتش در برابر این کتاب کم حجم حرفی برای گفتن نداره. شاید علامه تو المیزان دچار 
خودسانسوری شده!
این کتاب در سالهای مختلف توسط مترجمین و ناشرین مختلف و به اسامی مختلف تجدید چاپ شده است