مجلد دوم از مجموعه «تاریخ ادب فارسی در پاکستان» از لحاظ تقسیم جغرافیایی و سیاسی مشتمل بر پنج مرکز ادب است، یعنی مرکز لاهور (پنجاب)، کشمیر، سند، وادی پیشاور، و بنگال. در این مراکز از نویسندگانی یاد شده که یا زادگاهشان یکی از این مراکز بوده است، و یا بیش تر عمر خود را در آن جا سپری کرده و یا در مراکز مذکور وفات یافته اند. هم چنین از سلاطین، حکام و امرایی سخن رفته است که در این مراکز برای مدتی حکومت داشته و برای ترویج و گسترش زبان و ادب فارسی کوشیده اند. نیز آثار نویسندگان و شاعران، مورخان، و تذکره نویسان این دیار معرفی گردیده است. برخی از این افراد عبارت اند از: شاه ابوالمعالی؛ چند ربهان برهمن لاهوری؛ منیر لاهوری؛ ملاشاه؛ سلطان باهو؛ عطاءالله رشیدی؛ محمدصالح کنبوه؛ و غنی کشمیری.