نظریه پیچیدگی با تأکید بر تعاملات غیرخطی و پویا بین متغیرهای چندگانه، درون سیستم های نامتعین، ناپایدار، باز و پویا از تحلیل های پیوندگرایانه و کل گرایانه حمایت می کند. این نوع تحلیل ها به رویکردهای تفسیری وابسته اند که دارای ویژگی  فراپدیداری هستند. در کتاب حاضر بینش هایی ارائه شده که به واسطه آن ها می توان به بررسی همزمان عواملی پرداخت که به طور معمول با سطوح پدیداری کاملا متفاوت، مرتبط هستند.