کتابش جالب بود. درباره ی زنی بود که نمیخواست مثل بقیه ی زن ها همیشه در حال تمیز کردن و برق انداختن خونه باشه و میخواست یه گروه با زن های محلشون تشکیل بدن  اما هیچ کس همراهیش نمیکرد. 
        

          روایت زندگی زنانی که مانند تبلیغ های تلوزیونی زندگی میکنند.

من ترجیح میدادم که بیشتر از اینها در مورد انتهای ماجرا توضیح بدهد ولی به هر حال اجتناب ناپذیر بودن انتهای داستان، برای همیشه راز باقی ماندن چگونگی زندگی زنان در استپفورد را توجیح میکرد.

گاهی با افکار فمنیستی جوآنا کنار نمی‌آمدم و برایم خنده‌دار و احمقانه به نظر میرسیدند، ولی آنچه که محتوای اصلی داستان بود به معنای واقعی کلمه عالی و حقیقت خیلی از نسل ها و شاید جوامع بود.

و برایم عجیب است که چرا این کتاب در ایران کمتر شناخته شده است؟ در حالی که کتاب هایی مانند سرگذشت ندیمه این‌چنین مشهور هستند.

چاپ دوم این کتاب جلد متفاوتی دارد چون وارد دسته‌بندی ادبیات جهان نشر خوب شد است ...
از لحاظ ترجمه واقعا عالی بود و کمترین سانسور را تاجایی که امکانش بود داشت ولی خیلی اوقات پرش داستانی از حال به چند وقت بعد اتفاق می‌افتاد که نمیدانم از قلم نویسنده است یا سانسور؟ به هر حال شبیه سرگذشت ندیمه‌ بی سر و ته نشده بود و قابل درک بود.

پ.ن: دیل کوبا💀