"محسن رضوانی" در سال 1316 در کرمانشاه به دنیا آمد. از دوران نوجوانی به مسائل سیاسی و مملکتی علاقه مند بود و در جریان کودتای 28 مرداد در کرمانشاه فعالیت می کرد، با آن که در آن زمان عضو حزب توده یا سازمان جوانان نبود با این جریان همکاری داشت. سپس به تهران آمد و در مدرسه ی البرز تهران به ادامه ی تحصیل پرداخت. وی در سال های بعد سفرهایی به انگلستان، آمریکا و فرانسه داشت که در طی همین سال ها به عضویت حزب توده درآمد و به عنوان یکی از رهبران سازمان انقلابی حزب توده ی ایران در خارج کشور شناخته شد. کتاب حاضر به صورت پنج گفت وگو با حسن رضوانی به چاپ رسیده است و آخرین دفتر از گفت وگوهای نویسنده ی کتاب با رهبران سازمان انقلابی حزب توده ی ایران در خارج از کشور است. این گفت وگوها با محسن رضوانی در فاصله ی ماه های فوریه و مارس سال 2004 میلادی انجام گرفت. نویسنده در این نوشتار فصلی از تاریخ سازمان حزب توده ی ایران را به تصویر می کشد که آینه ای از آرمان و توهم نسلی از گذشتگان جنبش چپ ایران است. در گفت وگوی نخست از دوران کودکی محسن رضوانی و آغاز فعالیت های سیاسی وی و در گفت وگوی دوم از تشکیل جلسه ی تدارکاتی مونیخ و بریدن از حزب توده، اخراج از انگلستان، آشنایی با فریدون کشاورز، عضو سابق کمیته ی مرکزی حزب توده، اختلافات وی با سه تن از رهبران انشعابی حزب توده و... سخن رفته است. در گفت وگوی سوم مطالبی درباره ی کوبا، انقلاب فرهنگی چین، انشعاب در سازمان انقلابی حزب توده ایران و... آورده شده است. گفت وگوی چهارم مربوط به پیروزی انقلاب و بازگشت وی به ایران، جنبش مردم کرد، نخستین کنگره ی حزب رنجبران در تهران و... است. گفت وگوی پایانی نیز به ملاقات با رهبران کومله و حزب دموکرات کردستان، رشد اختلافات در حزب رنجبران، سفر به چین، اخراج از حزب رنجبران و تقاضای پناهندگی سیاسی از سازمان ملل در ترکیه و بازگشت به اروپا اختصاص دارد.