منظومه خرم و زیبا از جمله آثاری است که کم تر مورد توجه قرار گرفته است. این منظومه عاشقانه- حماسی شرح دلدادگی خرم و زیبا به یکدیگر و وصف موانع و دشواری گسترده و شگفت آوری است که در راه وصال آن ها رخ می دهد. درباره گوینده این مجموعه، محمد مؤمن فدایی، آگاهی های چندانی تاکنون به دست نیامده است، اما بر اساس ماده تاریخ «خرم و زیبا رساله»، تاریخ پایان سرودن آن باید سال 1162 قمری باشد. از این منظومه چاپی سنگی و ناقص در سال 1330 شمسی در دست است. نگارنده با توجه به این چاپ و بر اساس نسخه های دیگر، تلاش کرده تا تصحیحی از این منظومه به دست دهد.