کرستین بوبن بار دیگر با بیان خود کتابی را در پانزده روایت ارائه کرده است: پرتره وجودهای عزیز(پدرش) ، برخوردهای تصادفی (ماریا و کودک کولی) ، شخصیت های راز آلود (سولاژ و گلن گولد) ، الهامات و سرانجام نامه ای طولانی به معشوقه از دست رفته اش («فراتر از بودن») لابلای این روایات، افکار موجز بوبن را در پاراگراف هایی کوتاه می خوانیم که از تلالویی عمیق و انسانی برخوردارند. خطی، باریک این متن ها را به هم پیوند می دهد؛ و آن صدای بوبن است که به هیچ چیز دیگری شبیه نیست، و دید شاعرانه او که به زندگی روزمره رنگ وبویی دیگر می بخشد. «رویای کتابی را در سر داشتم که وقتم بازش می کنی، احساس کنی در حال باز کردن در آهنی باغی متروک هستی..» کریستین بوبن «بوبن یکراست می رود سر اصل مطلب؛ از مسیری که به روح می رسد.» لوموند «کتابی فشرده، ضروری و غیر قابل رده بندی کتاب شناسی» لیر