ایران عصر قاجار به دلیل آشنایی ایرانیان با جنبه های فرهنگی و تمدنی کشورهای اروپایی، دورانی گذار از حالت سنتی به مدرن را تجربه می کرد. دانش پزشکی مدرن نیز یکی از این جنبه ها بود که ایرانیان در این عصر در کنار طبابت سنتی، هرچند به صورت اندک با آن آشنا شده بودند. نگارنده در کتاب حاضر با بررسی وضعیت عمومی سلامت و بهداشت در عصر قاجار می کوشد تا هر دو شیوة سنتی و مدرن درمان در آن عصر و سیر تکاملی آن را شرح دهد. مطالب کتاب با معرفی فهرست واری از بیماری های رایج در ایران عصر قاجار آغاز می شود. آنگاه نویسنده پس از ارزیابی گسترة ماهیت بهداشت عمومی و تاثیر آن بر عرصة سلامت عمومی مردم، تئوری های پزشکی رایج آن زمان را برای درک علت و نیز درمان بیماری ها به مجادله می کشاند. همچنین در خصوص انواع طبیبان و تنوع و محدودة عملکردی آنها بحث می کند. گفتارهای پایانی کتاب نیز با شرح جزئیات به تاثیر طب غربی بر روی شیوة طبابت سنتی و همچنین نهادهای مربوط به بهداشت و سلامت در عصر قاجار اختصاص دارد. شفادهندگان روحانی، پزشکان جالینوسی ـ اسلامی و شفادهندگان سنتی از جمله پزشکانی هستند که در ایران عصر قاجار فعالیت می کردند.