خشم یکی از حس های طبیعی بشر است که به طرق مختلف برزندگی افراد و خانواده ها، که اصلی ترین منابع در پرورش و آمادسازی افراد است، تاثیر می گذارد. امروزه، خانواده ها همانند محیط اطراف خویش تغییر کرده اند و استرس های دنیای بیرون به فضای داخلی خانه و خانواده وارد شده است. هم چنین پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی و تغییرات درماتیکی، که در محیط زندگی افراد رخ می دهد، تا حدودی دلیل پیدایش خشم در خانواده ها هستند که باعث کشمکش های بسیار میان افراد می شود. خشم در افراد با هدف ایجاد تغییر در رفتار شخص دیگر صورت می گیرد که دقیقا نتیجه ای متضاد دارد. خشم و ستیز والدین با یک دیگر یا خشونت آن ها نسبت به فرزندان، یکی دیگر از نمونه های خشم است که تاثیر بدی بر کودکان می گذارد. عصبانیت، بچه ها را می ترساند، شورش و لجاجت آن ها را افزایش می دهد و به آن ها می آموزد که همکاری و تعاون تنها زمانی لازم است که کسی به آن ها خشم گرفته باشد. عصبانیت در خانواده می تواند به خشونت خانگی، سوء رفتار و سوء استفاد های جسمی و جنسی و عاطفی از کودکان منجر شود. بر همین اساس افراد باید با داشتن ارتباطی موثر با سایر اعضای خانواده، حس احترام، تشویق و صمیمیت را در خانواده ایجاد کنند تا با خشم و استرس کم تری مواجه شوند، برای داشتن چنین ارتباط سالمی راهکارهایی چون: استفاده از مهارت های گوش دادن یا دریافت کردن، افزایش دایرۀ  لغات احساسی در خود و یادگیری در مهارت های انتقال پیام یا انتقال احساسات وجود دارد که افراد می توانند با استفاده از آن ها محیطی آرام و با حداقل استرس و خشم را برای خود و فرزندان فراهم کنند. از این رو است که نگارندگان در کتاب حاضر پس از بررسی خشم و تاثیرهای بد آن بر خانواده و فرزندان به موضوع ارتباط سالم در خانواده و مهارت های لازم برای آن پرداخته اند.