امروزه به میزان چشم گیری بر تعداد فارغ التحصیلان رشته ی علوم اجتماعی افزوده شده است. ارتقای کیفیت، کاربردی کردن دانش مذکور و ایجاد توانایی در حل مشکلات فراروی جامعه توسط دانش آموختگان این رشته، ضرورت بازنگری در یافته های تحصیلی آنان را ضروری نموده است. بررسی وجوه تجانس شیوه های آموزشی با الزامات محیط حرفه ای و مطالعه ی الگوی کاربست یافته های تحصیلی دانش آموختگان، برای مساله شناسی و تدارک راه حل لازم به منزله ی یک اصل ضروری باید مورد توجه متولیان آموزش عالی قرار گیرد. کتاب حاضر نیز حاصل پژوهشی است که هدف اصلی آن بررسی آسیب شناسی ساختار و برنامه ی درسی علوم اجتماعی بوده است. [در این پژوهش با استناد به مطالعات نظری و بهره گیری از دانش و تجربیات پیشین در این حوزه، برنامه ای با ساختار انعطاف پذیر پیشنهاد شده که در قالب آن، دانشگاه ها بتوانند متناسب با علایق و ذائقه ی تخصصی هیات علمی و اولویت دانشگاه و منطقه، آن برنامه را تکمیل کنند.] بر این اساس نگارنده اطلاعاتی را در زمینه ی برنامه ی کنونی دانشگاه های ایران، نمونه هایی از برنامه های مطلوب اجتماعی در دانشگاه های خارجی، برنامه ی مطلوب، برنامه ی هدایت تحصیلی و... فراهم آورده است.