پژوهشی در قلمرو دانش معرفت شناسی اسلامی و ارتباط آن با قضایای پایه یا بدیهیات است. این تحقیق در پی آن است که نشان دهد حتی در شرایطی موقتی که توجیه کافی برای یقین به یک قضیه معین وجود ندارد، معرفت های موجه موجود توجیه کننده درجه غیریقینی معینی از معرفت به آن قضیه اند. نگارنده افزون بر توضیح مدعای فوق، ضمن اشاره به مباحثی مرتبط با موضوع که پیش از این در میان اندیشمندان مسلمان و غربی طرح شده اند و با معرفی مقدمات معرفت شناختی مورد نیاز، به توجیه معرفت شناختی اصول حساب احتمالات می پردازد و پارادوکس های اصل عدم تفاوت را که در محاسبه احتمال های کلاسیک، منطقی و معرفت شناختی کاربرد فراوان دارد حل می کند و شیوه کلی محاسبه احتمال معرفت شناختی قضایا را در شرایط مختلف معرفتی بررسی نموده و فرضیه فوق را اثبات کرده است.