کتاب نقطه و نوزده داستان دیگر - نقد و نظرات دربارۀ کتاب نقطه و نوزده داستان دیگر

آقای برهانی چای ریخت و بلند شد و پشت به تصویر خودش که بر بدنه سماور منعکس شده بود به سمت پنجره تراس ایستاد.گنجشکی که دیده نمیشد،لای شاخه های بر برگ یک درخت چنار آواز می خواند آقای برهانی که از صدای خودش،از حرف های خودش،از خودش خسته شده بود یه آواز گنجشک ناپیدا لبخند زد... چای را ننوشید آن قدر صبر کرد تا آب سماور خشک شد و بدنه استیل آن گداخت و به سرخی گرایید.سپس با اتاق و پنجره و خانه و دنیا و چای سرد شده اش بر سطح سماور سوخت. در کهکشان خالی،تنها صدا،صدای گنجشکی ناپیدا بود که همچنان میخواند-بریده بریده-در فواصل سکوت.

دهه 2010 میلادی ادبیات ایران مجموعه داستان ادبیات معاصر داستان کوتاه

آقای برهانی، شخصیت اصلی داستان های این کتاب بخش هایی از شخصیت علیرضا روشن را هم در خود دارد. اما اتفاقات رخ داده در داستان ها، غیر طبیعی و تخیلی تر از آن است که بتوان گفت در دنیای واقعی وجود دارند. تقریبا تمام داستان های این مجموعه بر منطق رویا استوارند و گویا خواب هایی هستند که در آنها هرگونه جابجایی زمانی و مکانیِ ناگهانی، قابل توجیه است. با این حال، نویسنده خوب از پس مدیریت این فضای وهم‌آلود بر آمده و هیچ اتفاقی در عین غیر طبیعی بودن، توی ذوق نمی زند. نوشته های علیرضا روشن، غم تلخ مخصوص به خودشان را دارند که در بیشتر این داستان ها هم حس می شوند. روشن سبک نوشتاری و حتی نقطه گذاری خاص خودش را هم دارد که من تا پیش از خواندن این مجموعه به آن دقت نکردم. بعد از آن، این نوع ویژه ی نقطه گذاری و جمله بندی، بیشتر در نوشته های دیگرش هم به چشمم آمد. از آنجایی که مجموعه اتفاقات این داستان ها چندان قابل لمس نیست، شاید خواننده دوستش نداشته باشد، اما وقتی خودِ روشن، با لحن خودش چند صفحه از آن را برایم خواند شاید جانِ کلامش دستگیرم شده باشد. آن طور که جمله جمله اش برایم قابل درک بود و دوستش می داشتم.