زخم بوتیمار دومین رمان از سه گانه ای است که ناصر قلمکاری با مضمون گم گشتگی نوشته است. کتاب قبلی او، دیدار در کوالالامپور، نخستین رمان از این سه گانه، با نگاه به مهاجران غیرقانونی مقدمه ای بود برای پرداختن به انسانِ گمشده ی ایرانی در مرزهای جهان و زخم بوتیمار همین انسان گمشده را در جغرافیایی بسیار محدودتر و ذهنی دنبال می کند. داستان نویس در این رمان که فضایی کابوس گونه و کاملاً متفاوت با کار قبلی اش دارد، باز موفق می شود گمشده را پیدا کند و او را به ما بشناساند. این کشف هویت شاید مهم ترین دستاورد نویسنده در طی جست و جویش باشد.رمان فارسی از آغاز تا این زمان نمونه های انگشت شماری را در فضای کابوسی شاهد بوده است. به نظر می آید این نوع داستان، یا اگر بتوان گفت ژانر، کم تر مورد ذوق آزمایی نویسندگان ایرانی قرار گرفته است، در صورتی که شاید همان موارد اندک را هم بتوان جزء برجسته ترین و تأثیرگذارترین آثار داستانی فارسی به حساب آورد.