در کتاب حاضر که از سری کتاب های «گنجینة تاریخ ایران» است با رویکردی تاریخی ـ داستانی، به بررسی شکل گیری قانون گذاری در زمان ساسانیان پرداخته شده است. در زمان ساسانیان قضات در ایران بسیار محترم بودند. آنها معمولاً از طبقة اشراف انتخاب می شدند، اما قضاوت در کارهای عادی جزء وظایف طبقة روحانیان بود، زیرا تنها آن ها از قواعد شرعی مطلع بودند. در آن زمان سه قسم جنایت نیز مطرح بوده است: یکی جنانت نسبت به خدا، بعدی نسبت به پادشاه و آخری نسبت به هم جنس. دو گناه نخست به مجازات اعدام محکوم می شدند و گناه آخری را به قصاص و جزا حکم می کردند. در زمان پادشاهی «خسرو اول» این مجازات ها تخفیف داده شد.