ادیسون برای استخدام افراد ابتدا آن ها را به ناهار دعوت می کرد. هنگامی که سوپ را می آوردند دقت می کرد و افرادی را انتخاب می کرد که پیش از چشیدن سوپ به آن نمک نمی زدند سپس از آن ها سوال هایی می پرسید و توانایی های آن ها را با دیدی بسیار جدی بررسی می کرد اما افرادی که پیش از چشیدن سوپ به آن نمک می زدند مناسب کار با او نبودند زیرا او معتقد بود این افراد در برخورد با پدیدهای زندگی چشم بند اسب به چشم دارند آن ها درباره آن چه ممکن و آن چه غیرممکن است مفروضات و قید و بندهای زیادی در ذهن خود دارند آن ها همیشه فرض می کنند سوپ نیاز به نمک دارد بدون این که آن را چشیده باشند.