در جوامع نوین امروزی، اعتقاد بر این است که به منظور دستیابی به یک نظام بهداشتی و پزشکی کارامد می باید تمام عناصر دخیل و مؤثر در این نظام را با دقت بررسی کرد و با شناخت عمیق از آنها در مسیر توسعة آن گام برداشت. این مهم طی تقریباً یک سدة اخیر به عهدة دانشی فراگیر و میان رشته ای به نام انسان شناسی گذارده شده است. در این حوزه به جهت وجود تنوع بسیار و تخصصی بودن موضوعات، علاوه بر همکاری سایر حوزه های علوم انسانی نظیر باستان شناسی، تاریخ، زبان شناسی، روان شناسی، جامعه شناسی، دین پژوهی و غیره، نقش علومی محض چون دانش پزشکی، ژنتیک، بیوشیمی و گیاه شناسی تعیین کننده است. به جهت عمق و در عین حال گستردگی تحقیقات در ابعاد گوناگون، شاخه ای جدید از این دانش پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت به نام انسان شناسی پزشکی. در واقع، حیطة فعالیت این دانش تمام مواردی است که در فوق به آن اشاره شد، آن هم در ارتباط با نظام بهداشت و سلامت جوامع. انسان شناسی پزشکی از شاخه های جدید دانش انسان شناسی است که نگرش فرهنگی اجتماعات انسانی و باورهای آنها دربارة سلامتی و رفتارهای بهداشتی مردمان و تنوع زیستی آنها را مورد بررسی قرار می دهد. این دانش به عنوان یک رشتة دانشگاهی هم در حوزة علوم محض و هم در حوزة علوم انسانی می بایست در برنامه ریزی های آموزشی در نظر گرفته شود. برای این منظور، تهیه و تدوین متون درسی معیار در قالب کتاب درسی دانشگاهی با استفاده از یافته های نوین علمی در کنار محتوای غنی بومی مثل کثرت گرایی فرهنگی، تنوع قومیتی و زبانی، گوناگونی اقلیمی و ذخایر عظیم طب سنتی و طبابت های عامیانه امری ضروری محسوب می شود.