هنر بخشی از فرهنگ است؛ چراکه فرهنگ، خود انسان است و همین بخش، از هستی اوست که انسان را انسان می کند و وجه تمایز انسان و حیوان همین است. هنرمند برای ساختن فرهنگ و برای آفریدن باید آزاد باشد که آنچه را می خواهد انجام دهد. اگر تسلیم بازار شود، اگر قواعد آن را بپذیرد و از  آفرینندگی دست بکشد از هنرمند بودن انصراف داده است. نویسنده در این کتاب با پرداختن به ساختارهای متعارض پیش ِروی هنرمندان به این موضوع می پردازد که هنر همواره یا متحد با سرکوب شدگان است یا شریک سرکوبگران و معافیت برای انسان های نجیب و پاک وجود ندارد.