ادب ستوده ترین گوهرها است؛ نژادهای فرومانده و ذلیل را عزیز و گرامی می کند و آدمی را به مکنت و دولت می رساند، شخص مودب را محبوب خاص و عام، و دوستان و یاوران وی را فزون می کند. ادب، نیکوترین جامه و لباس و نیکوترین زینت برای آدمی، در تنهایی یار و مونس انسان است و در اجتماع دل ها را به سوی آدمی می کشاند. نویسندۀ  کتاب حاضر (مرحوم آیت الله شیخ محمدتقی صدر معروف به "اراکی" و متخلص به "صدرا") در هر کتاب و رساله ای مطلبی دربارۀ  ادب به چشمش خورده جمع آوری کرده و در این کتاب به چاپ رسانده است. در طول تاریخ افراد و اشخاصی بوده اند که دارای شهرت و آوازه ای نبودند ولی به دلیل داشتن ادب به اوج شهرت و محبوبیت رسیده اند و نام خود را بدین وسیله در تاریخ ثبت کرده اند و در مقابل اشخاصی نیز بوده اند که دارای خانواده ای مشهور، سرشناس و صاحب جاه و مقام بوده اند ولی به خاطر نداشتن ادب از اوج عزت به ذلت افتاده اند و اسم و رسم خاندان خود را نیز به باد فنا داده اند. با توجه به این موضوع نگارنده در پی آن بوده است تا شرح حال کسانی راکه در گفتار، یا رفتارشان ادب به خرج داده یا کلمات و جملاتی زیبا و دلپذیر آورده اند که بر اثر آن یا از مرگ نجات یافته اند یا صاحب مال و منال و دارایی شده و به مقام و منصبی رسیده اند، در این کتاب جمع آوری کند.