کتاب حاضر شرحی است بر یکی از مهم ترین و زیباترین نامه های شاعر و نویسنده بی بدیل قرن ششم، افصل الدین بدیل خاقانی شروانی. نامه در یکی از حساس ترین برهه های تاریخ شروان به یکی از مردان دینی بنام زمان، یعنی امام ناصرالدین ابراهیم ابواسحاق باکویی نگاشته شده است. هم از این روی نه تنها از منظر ادبی در کمال استواری است، بلکه به رویدادهای تاریخی ویژه ای نیز اشاره می کند. اثر حاضر کوشیده تا با توجه به سبک شخصی و طریق غریب خاقانی، شرحی پیراسته از گزارش سخن وی ارائه کند.