جان سرل از فیلسوفان نامدار روزگار ماست، با آن که حالات ذهنی را به تمامی معلول فعالیت های نورونی مغز می داند، اما از آن جا که آن ها را سوبژکتیو، کیفی و اول شخص می شمارد، تقلیل هستی شناختی ِ این حالت ها را به بنیاد نورونی شان برنمی تابد. بدین سان سرل از مادی باوریِ تقلیل گرا و حذفی فاصله می گیرد و می کوشد تا با چیره شدن بر واژگان و مفروضات سنتی ـ که به باور او همگی بر خطا بوده اند ـ راه حلی برای مسائل فلسفه? ذهن، همچون مسئله? ذهن ـ بدن، علیت ذهنی و ... بیابد.