رمانی که می خوانید از اعماق دلم برخاسته است اما جالب بگویم در مقام نویسنده اش مرورش را ندارم. از این رو که چنان با عواطفم در آمیخته که سطر به سطرش اشک به چشمانم می نشاند و بغض در گلویم می تند. هرچند که قصه مشحون از عاشقانه ها و طنازی ها و شوخ و شنگی های زندگی هم هست؛ همه چیز با بازی در فیلم خمره شروع شد. سال هفتاد معلم قصه بودم و روایت در روستای کویری کوچکی در یزد می گذشت. یزد به میان خاطراتم آمد. با جاذبه ی تصویر با شکوهی که همیشه در قلبم بود. دخمه را ساختم. روایت پسری که از فرنگ به ایران می آید تا شبانه جسد پدرش را، براساس وصیت خود او، به دوش کشد و به دخمه ای بر فراز تپه ای ببرد و به ابدیت برساند، با فانوسی بر دندان و حسی شکوهمند، در حالی که سالهاست جسد به دخمه بردن ممنوع است.ببیندگانش نشاند و این رمان _ از پاریس تا دخمه _ داستان بلند همان تحسین ها و همان اشک هاست که در قصه ای عاشقانه، از نو متولد شده است که اگر عمری باقی بود در قالب فیلمی بلند نیز به پرده ی سینما خواهم سپردش...فروشگاه اینترنتی سی بوک