موضوع کتاب حاضر، کاوش نظری انقلاب اسلامی ایران و بازخوانی فرهنگ سیاسی آن است. نویسنده، در این پژوهش بر آن است که انقلاب ایران را براساس مفهوم فرهنگ سیاسی بازشناسی نماید. وی در این راستا ابتدا به شرح مباحث نظری «فرهنگ» و «فرهنگ سیاسی» روی آورده و تلقی خویش از فرهنگ سیاسی را بیان می نماید، و در ادامه بنا به ضرورت روش شناسانه و نوع دریافت خود از فرهنگ سیاسی، زمینه های تاریخی شکل گیری فرهنگ سیاسی ایران در دورة صفوی و مشروطه را بررسی کرده و سپس با بیان ویژگی های فرهنگ سیاسی جامعة ایران و هیئت حاکم پهلوی و برشمردن تفاوت های میان این دو، به چرایی وقوع انقلاب سال 57 دست می یابد.