بحث آغازین کتاب درباره فرهنگ عامه ایران است که نویسنده در بخشی از آن خاطر نشان می کند..." :حضور اقوام گوناگون در فلات ایران، و نمودگارهای کهن  قومی، که از فرهنگی دیرینه و بهره مندی طبقاتی و مبارزات مردمی بار برگرفته،  از مشترکات مادی و معنوی و کهن الگوهای کارکردی به دور نیست .از این رو آن  چه در حوزه مردم نگاری و مردم شناسی از بابت اقوام ایرانی وجود دارد، در  تنکاتنگی و پیوند با فرهنگ عامه سرتاسر ایران است .با این نگرش، آن چه از  راه پژوهش میدانی و کندوکاو کتابخانه ای می توان بر زمینه آن انگشت گذاشت،  وجود دو انگاره یا دو خصیصه است .نخست فرهنگی که پیکره ای عمومی دارد، و  جوهره و ترکیب آن ساده و بی تکلف و غیر مصنوع است و دیگر مععتقد است و  باورمندهایی که از قشرهای غیر عوام، حاکمان و عقیده مندان قشری، و اشراف  در قدرت، هستی و بقا گرفته است .هویت تاریخی این اشاره تقابل و تضاد آشتی  ناپذیر توده های فرودست و رانده شده از فرهنگ فاضلانه را نسبت به قدر قدرتان  خط و رسم دار و حکومت مدار به درستی آشکار می کند ."بدین ترتیب، نگارنده در بخش  نخست کتاب ویژگی های فرهنگ عامه ایران را شرح و تبیین نماید .وی اصطلاح  "فولکلور "را برای تمامیت فرهنگ عامه این دیار، رسا و مناسب نمی بیند . برخی دیگر از مباحث کتاب که به گونه مقاله فراهم آمده اند عبارت اند از : "قصه در قلمرو ادبیات شفاهی"، "پدیده های وهمی رمزی دیرسال در جنوب خراسان"،  "نگاهی بر پویایی تخیل در اوسانه و اساطیر"، "نماد گیاه و گیاه درمانی در  باور عامه "و "کتاب کوجک لوی استروس "(معرفی اجمالی کتاب "اسطوره و معنا .("