تعهدات، مسئولیت ها و محدودیت های دولت ها در هنگام بروز درگیری های مسلحانه در چهار کنوانسیون ژنو، به انضمام دو پروتکل الحاقی سال 1977 به عنوان اسناد اصلی حقوق بین الملل و بشردوستانه، کاملا تبیین شده است. از میان کنوانسیون های چهارگانة ژنو، کنوانسیون چهارم، کاربرد اجرایی بیش تری در سرزمین های اشغالی دارد. این کنوانسیون به حمایت از غیرنظامیان در درگیری های مسلحانه می پردازد و در آن مقررات مفصلی دربارة تعهدات رژیم اشغالگر درج شده است. در این میان رژیم اشغال گر اسرائیل همواره با توسل به تفاسیر غیرحقوقی و منحصر به فرد، به قابلیت  اجرای کنوانسیون چهارم ژنو مصوب 1949 اعتراض کرده و مدعی است، این کنوانسیون در سرزمین هایی که اسرائیل از سال 1967 تاکنون در اشغال خود دارد، اجرا کردنی نیست. این سرزمین ها شامل: نوار غزه، کرانة باختری رود اردن و نیز قدس شرقی است که اسرائیل آن را تدریجا پس از جنگ 1967 ضمیمة خاک خود کرده است. در کتاب حاضر ابعاد حقوقی جنگ غزه مورد بررسی قرار گرفته است.