در این کتاب بیان می شود که وابی-سابی تقریباً از همان ابتدا که به صورت یک شیوه زیبایی شناسی متمایز شکل می گرفت، پیوندی جنبی با آئین بودایی دن داشت. حتی از بسیاری جهات، می توان وابی-سابی را «ذن اشیا» نامید، چراکه بسیاری از اصول معنوی- فلسفی ذن را در نمونه های عینی نشان می دهد. نخستین ژاپنی هایی که درگیر وابی-سابی شدند، یعنی استادان چای، کاهنان و راهبان، آئین های ذن را اجرا می کردند و همگی غرق در فضای فکری ذن بودند. یکی از درون مایه های اصلی ذن ضدعقلانیت شدید است. بر اساس آموزه ذن، دانش بنیادین فقط به طور مستقیم از ذهنی به ذهن دیگر انتقال می یابد و نمی توان آن را با کلمه های نوشته یا گفته شده منتقل کرد.