نقاشی قهوه خانه ای نوعی از هنر تجسمی است که در میان همه بهره گیری ها از نقاشی کلاسیک غربی و نقاشی ایرانی راه خود را در جامعه  ایرانی گشوده است. مهم ترین خصیصه ی نقاشی قهوه خانه ای مردمی بودن آن است: در این گونه آثار خلاقیت و تداوم فعالیت هنرمند در گروی ایمان و عشقی درونی به ویژه در حوزه ی خلق آثار دینی است. نقاش قهوه خانه ای از آن جایی که آموزش های کلاسیک نمی بیند باید دارای شوق و انگیزه ای درونی و فزاینده در مسیر یادگیری و توسعه ی فعالیت اجتماعی خویش باشد. این گروه هنرمندان از میان مردم برمی خیزند و تا پایان عمر هنری خویش در میان مردم به ویژه مردم کوچه  و بازار به حیات خویش ادامه می دهند. موضوع نقاشی قهوه خانه ای از دو منبع کلی الهام گرفته است: داستان های شاهنامه ی فردوسی و وقایع تاریخ اسلام. در موضوع های انتخابی، چه مذهبی و چه حماسی، نقاش لحظه ی اوج داستان را به عنوان موضوع نقاشی انتخاب می کرده است. موضوع های مذهبی به ویژه وقایع عاشورا یکی از مهم ترین و محوری ترین وقایع الهام بخش این نوع نقاشی ها است. کتاب حاضر شامل مجموعه ای از نقاشی های حسن اسماعیل زاده، نقاش مکتب قهوه خانه ای، است. ترسیم موضوع قهوه خانه برای اولین بار در نقاشی های قهوه خانه ای و توجه به صحنه های روزمره ی زندگی مردم و آداب و رسوم آن ها مانند عقد کنان، چاوش خانی، شب چله و.... از ویژگی های آثار استاد اسماعیل زاده است. نقاشی ها و آثار مندرج کتاب به بخش هایی چون "جهان حماسه"، "جهان جمال"، "جهان عاشقانه" و "کوچه و بازار جهان" تقسیم شده اند.