ژان دو لافونتن ، ادیب نام آور فرانسوی در سده هفدهم می زیست افسانه های او که از« 12 کتاب» تشکل شده به تدریج از سال 1668 تا1694 منتشر شدند. این افسانه ها را او بر اساس آثار ازوپ و فایدروس (فدز) افسانه سرایان نامی یونانیان و نیز حکایت های بید پای برعمین قصه گوی هندو که در کلیله و دمنه یاد شده، و نیز آثار راستین و دیگران سروده بود. این اثر چنان موفقیتی به دست آورد که لافونتن را به ادامه کار در این مسیر، با سبکی که پیش از او مشابهی نداشت تشویق کرد، لافونتن در این داستانهای کهن روحی تازه دمید و در واقع بر پایه آنها آثار هنری تازه و اصیل خلق کرد که با گذشت سه قرن چیزی از گیرایی خود را از دست نداده اند.