🔻 برای نگارش پایان‌نامه حدود دو‌سوم کتاب رو مطالعه کردم؛ اما تحمل محتوای کتاب انقدر برام سخت بود که با عصبانیت پرتش کردم یه گوشه!

🔻 متاسفانه کتاب پر از اظهار نظرهای سلیقه‌ای و نقدهای ذوقی دربارهٔ سریال‌های تاریخیه. عنوان کتاب این ذهنیت رو ایجاد می‌کنه که قراره دربارهٔ شخصیت‌پردازی در فیلم‌های تاریخی-مذهبی اطلاعاتی کسب کنیم؛ اما نویسنده که سواد سینمایی هم نداره و درام رو نمی‌شناسه، به مسائل مسخره و بی‌اهمیتی مثل هیکل و طرز لبخند زدن فریبرز عرب‌نیا در مختارنامه یا آستین لباس امام رضا و خط اتوی لباس فلان بازیگر پرداخته! در بخش دیالوگ‌نویسی هم کتاب اطلاعات گمراه‌کننده‌ای میده. مثلا نویسنده ادعا می‌کنه در زبان فارسی فعل «سخن کردن» نداریم، درحالی‌که با یک جست‌وجوی ساده در لغت‌نامهٔ دهخدا و پیکرهٔ فرهنگستان می‌شه ده‌ها نمونه از کاربرد این فعل در اشعار فارسی پیدا کرد!

🔻 رفتم دربارهٔ سابقه و رزومهٔ نویسنده تحقیق کردم. متوجه شدم ایشون مدرک معارف اسلامی دارند و در دانشگاه خوارزمی تدریس می‌کنند و چند مقاله دربارهٔ سند احادیث و روایات شیعه نوشتند. چرا باید چنین فردی بدون هیچ پیش‌زمینه و دانشی در زمینهٔ ادبیات نمایشی و سینما، کتاب آموزشی دربارهٔ «شخصیت‌پردازی» بنویسه؟ اون هم با کلی اطلاعات غلط و مطالب پیش‌پاافتاده که بیشترش رونوشت از مقالات دیگرانه! مگر با خوندن یک کتاب از سید فیلد یا یکی دو مقاله دربارهٔ سریال امام علی و مختارنامه می‌شه کتاب پژوهشی و آموزشی نوشت؟

🔻 حیف از کاغذها و درخت‌هایی که بابت چاپ این اباطیل به هدر رفتند و حیف از وقت دانشجوهایی که فکر می‌کنن در این کتب و مقالاتِ به‌ظاهر پژوهشی ممکنه مطلب مفیدی پیدا بشه!