اگر بر ساختار دانش نگاهی اندازیم، اصل درخشان اندیشه بر بینش ما می تابد. ناگفته پیداست که بن مایه دانش پژوهی اندیشه است و آنچه اندیشه را بالنده، بارور و ورزیده می کند، مبادرت به اندیشیدن است. چنانکه کاربرد وسایل یا بینشی که اندیشه را سامان می دهد می تواند آن را ورزیده سازد. مواد اندیشه را حرکتی است در بستری و از پیوستگی های آن می توان علاوه بر علم و منطق، دیگر صورت های فرهنگ انسان را همچون تاریخ، اخلاق، هنر، حقوق و ... مشاهده کرد. جریان مشترک علم و فرهنگ فرآیندی به اصطلاح رشته ای است که سرچشمه مشترک آن یکی دانش پژوهی و دیگری تأثیرپذیری فرهنگی است. کتاب حاضر با هدف طرح مباحثی پیرامون و در حاشیه دانش پژوهی به رشته تحریر درآمده است.