"سلام، نام من متیو است، اگرچه ممکن است مرا با نام دیگری بشناسید. دوستانم به من می گویند متی. و من باید مرده باشم.»بنابراین داستان جذاب بازیگر تحسینشده متیو پری آغاز میشود و ما را به سفر او از جاهطلبی دوران کودکی به شهرت تا اعتیاد و بهبودی پس از یک ترس خطرناک سلامتی میبرد. قبل از مراجعههای مکرر به بیمارستان و دورههای بازپروری، متیوی پنج سالهای بود که از مونترال به لسآنجلس سفر کرد و بین والدین جدا شدهاش در حال رفت و آمد بود. متیو یچهارده ساله که یک ستاره تنیس رتبه ملی در کانادا بود. متیوی بیست و چهار ساله، که نقش ارزنده ای را به عنوان یکی از بازیگران اصلی در سریالی که مدام سر زبان ها بود، به دست آورد و سپس آن را فرزندز نامیدند. . . و خیلی بیشتر.در داستانی خارقالعاده که فقط او میتوانست بگوید - و به روشی صمیمانه، خندهدار و آشنا که فقط خودش بلد است- متیو پری خانواده از هم گسیختهای را آشکار میکند که او را بزرگ کردند (و همچنین او را به حال خودش رها کردند). آرزویی که او را به شهرت رساند، و خلأ درونش که حتی با تحقق بزرگترین رویاهایش هم نمی توانست پر شود. اما او همچنین جزئیات آرامشی را که در متانت پیدا کرده است و احساسش نسبت به فراگیر بودن Friends را نیز شرح می دهد و داستان هایی را در مورد بازیگران خود و سایر ستاره هایی که در طول راه با آنها ملاقات کرده به اشتراک می گذارد. پری رک، خودآگاه، و با شوخ طبعی خود، به وضوح نبرد مادام العمر خود با اعتیاد و آنچه را که به ظاهر همه چیز را در اختیار دارد، به تصویر می کشد.این کتاب خاطرات فراموش نشدنی است که هم صمیمی و چشم نواز است - و هم دستی دراز به سوی هر کسی که با هوشیاری دست و پنجه نرم می کند. این همان چیزی است که طرفداران کتاب منتظر آن بوده اند، صادقانه، تکان دهنده، و به شدت خنده دار.