این دفتر متضمن سروده هایی است به سیاق نو که با این قطعه آغاز می شود: گریخته ام/ از لاک پشت هایی که سر پناه بودند/ به چیزی که مدام زبانم را می جود: این اسم ها چقدر شبیه اند به ! و این جا بود که دندان های من/ از گره باز شد: آقایون! خانوما! من اگه چیزی نمی گم، به خاطر چیزی که نمی خوام بگم، نیست.