خوابیده بودم. به ناگاه نوازش دستی را به روی گونه ام احساس کردم که به آرامی صورتم را لمس می کرد و چیزی در گوشم زمزمه می کرد. صدایش آشنا بود. بندة عزیزم بیدار شو، سحر شده، خواب بس است، هوس کرده ام با تو قدم بزنم. چشم هایم را آرام باز کردم، خودش بود. محبوب همیشگی من، دلم برایش تنگ شده بود. کتابچة حاضر به زبان ادبی حاوی گفت وگوهای تنهایی نگارنده است که با مضمونی عارفانه نگاشته شده است.