اشعار این مجموعه(شماره 32از گزیده ادبیات معاصر) اغلب در قالب غزل به نظم درآمده که از آن جمله است :((طوفانی که در راهست)) :مرا با خویش  خواهد برد طوفانی که در راهست/ شب یلدایی سر در گریبانی که در راهست/ و  شاید یخ ببندد خون گرمم سال های سال/ میان مویرگ ها از زمستانی که در راهست/  بهار است و هوا ابری و با خود می برد فردا/ تمام کوه را سیل خروشانی که در  راهست/ من اما در به در دنبال چشم خویش خواهم گشت/ برای گریه در شام غریبانی  که در راهست/ ...