بررسی و نقد «عرفان سرخ پوستی» مطرح شده از سوی «کارلوس کاستاندا» است. عرفان ساحری، جادوگری، آیین «شمنیسم»، ناوالیسم، درمان گری، عرفان عقاب و... از جمله نام های این عرفان است. کاستاندا دانشجوی جوانی در رشته مردم شناسی بود که در اثر آشنایی با پیرمرد کشاورزی به نام «دون خوان» به شاگردی او درآمده و در آثار خود به معرفی عرفان وی پرداخت. این عرفان از نوع عرفان های طبیعت گرا است؛ به این معنی که متعلق شهود در آن، وحدت روح طبیعت و فنای سالک در نیروی طبیعت و استفاده از نیروهای آن است. از دیدگاه شمنیسم، واقعیت عبارت است از تصوری که ما از واقعیت داریم. جایگاه ویژه و حیاتی ناگوال یا پیر و مرشد، عقل ستیزی، جنگ جویی، اقتدار و قدرت، کهولت، شکارچی گری و جنون اختیاری از جمله ویژگی های این عرفان به شمار می رود.