در برنامه ریزی آمایش سرزمین بر اساس توانمندی ها، قابلیت ها و استعدادهای هر منطقه و آثار و نتایج عملکردهای فضایی- مکانی مترتب بر سرزمین در سطح ملی، به مناطق مختلف کشور نقش و مسئولیتی خاص محول می کنند. در کتاب حاضر روندها و فرایندهای این مهم مورد کندوکاو قرار گرفته و فضا و قانونمندی های حاکم بر شکل گیری آن تحلیل شده است. این کتاب به طور خاص به تحلیل تشابهات و تفاوت های آمایش سرزمین با برنامه ریزی منطقه ای و کاربری اراضی، روندها و چالش ها، ارزش ها و پایداری توسعه، اندیشه های برنامه ریزی و تحولات آمایش سرزمین در ایران پرداخته است.