نگارنده ابتدا از پیدایش موسیقی و نظراتی که در این باب عرضه شده، سخن می گوید. سپس ارتباط اقوام کرد را از دیرباز با موسیقی، خاطرنشان می سازد. به زعم وی: "تحقیق در مورد آداب و رسوم مردم کرد بدون در نظر گرفتن موسیقی آنان، امری ناتمام است. هرکردی، موسیقی را با نوای لای لایی به جان می سپارد و ریتم را با شرکت در رقص گروهی و پای کوبی متناسب با ضرب آهنگ موسیقی رقص، درک می کند. مردمی که حتی برای سوگواری از این هنر، بهره می جویند و در حقیقت از گهواره تا گور، نواهای گوناگون را با جان و دل، کسب می کنند". در بخش دوم کتاب از نوازندگی در موسیقی کردی سخن رفته، سپس ارتباط ادیان و موسیقی کردی بازگو شده است. هم چنین سازهای مختلف این دیار اعم از سازهای بادی، زهی و ضربی به همراه تصاویری از این سازها معرفی و تشریح گردیده اند.