این کتاب حاوی مقالاتی است در خصوص مفهوم علم و نسبت آن با "دین" و "ایدئولوژی". بر این اساس در مقاله ی "دین و سنت" از علم دینی به منزله ی مبنای معرفتی سنت یاد می شود و طی آن خاطرنشان می گردد که قبل از تسلط مدرنیته، بدعت هایی که حریم سنت های دینی را درهم می شکست در پوشش دین، به توجیه خود می پرداختند، اما در دنیای مدرن، بدعت، صورتی رسمی و مقبول یافته است. مقاله ی دوم در باب نسبت عقل و ایدئولوژی است. در این مقاله از اعراض عقل متافیزیکی از سنت های دینی و تبعات آن یاد می شود. به زعم نگارنده در این مقطع دین با از دست دادن ابعاد وحیانی خود و تنزل یافتن در قالب دئیسم و خدای بودن شریعت درمی آید و در این لحظه است که ایدئولوژی های بشری، از جمله لیبرالیسم نسبت به همه ی ابعاد زیست و زندگی بشر، داعیه ی روشنگری دارند. در مقاله ی سوم، "علم و سفسطه" از مقطعی سخن می رود که علم پس از پشت کردن به ابعاد دینی، ابعاد متافیزیکی و عقلی خود را نیز از دست می دهد. و سرانجام در مقاله ی "دین و ایدئولوژی"، از انعکاس واژه ی ایدئولوژی در بخشی از ذهنیت جامعه ی ایران، طی نیم قرن از (دهه ی چهل و پنجاه تا ظهور لیبرالیسم) یاد می شود.