هنر شیشه گری همانند هنرهای دستی دیگر از هزاره های پیش از میلاد در ایران آغاز شده است. شیشه های یافت شده از کاوش های باستانی در حوزه تمدنی ایران بیان گر رواج این صنعت در دوره های مختلف تاریخی و فرهنگی است. در دوره ساسانی هنر شیشه گری به اوج خود رسیده و هنرمندان و شیشه گران آن به تولید گونه های مختلف ظروف با ابعاد و اندازه های متفاوت با کاربردهای مصرفی، تزیینی و آیینی از روش های گوناگون بهره برده اند. کتاب حاضر حاصل یک بررسی کلی در مورد تولید، توزیع و رواج ظروف شیشه در ایران دوره ساسانی است و دربرگیرنده آخرین اطلاعات و یافته های مربوط به هنر شیشه گری این دوره در مناطق مختلف این شاهنشاهی است.