دومین شماره از مجموعه پژوهش های تئاتر دینی، در شش فصل تنظیم شده است. فصل نخست به جایگاه عنصر "شگفتی" در صحنه ی نمایش اختصاص یافته و طی آن به کشاکش واقع گرایی و فراواقع گرایی در تاریخ نمایش، اشاره شده است. در فصل دوم، عنصر شگفتی در چند نمایش نامه ی دینی و غیر دینی مشهور جست و جو شده است. تبیین عنصر شگفتی در حکایات دینی و عرفانی، موضوع فصل سوم کتاب را تشکیل می دهد. در این فصل، ابتدا اصطلاح عرفانی "حیرت" بررسی و سپس تحلیلی از عوامل ایجاد شگفتی در این حکایات، عرضه شده است. در فصول بعدی، حکایات عرفانی بر اساس سه عنصر مهم تئاتری تقسیم بندی شده اند: در فصل چهارم آن دسته از حکایات شگفت عرفانی معرفی گردیده اند که حادثه یا موقعیتی را معمولا خارج از اراده و توان شخص، ترسیم کرده اند. در فصل پنجم مبحث شخصیت آورده شده است و در فصل پایانی دیالوگ های این حکایت، فراهم آمده است.